dinsdag 26 juli 2016

Haute Marne - Trou du Tonnerre

door Dagobert L'Ecluse

Op 21 en 22 juli heeft een 4-koppige ploeg (Jos, Peter en Liam VDB en Dagobert) in ons projectje in de Haute Marne er een serieuze lap op gegeven.  Op het einde van onze vorige sessie in mei hadden we geconstateerd dat de tocht vanuit een smal een bijna volledig opgevulde gang kwam. 


Zo was de situatie in mei.

 Zie ook :  Haute Marne mei 2016
Jos had in voorbije maanden al wat voorbereidende verbredingen en graafwerken gaan doen in die mate dat hij reeds een 2-tal meter opgeschoten was in deze pijp. 

Maar de komende 2 dagen zouden we met 4 man toch heel wat werk kunnen verrichten. En zo gepland zo gedaan. De eerste dag werd het gestockeerde puin naar buiten gebracht en werd er duchtig verbreed en gegraven in het vervolg van de gang. In het eerste deel kan je nu reeds op handen en voeten vorderen. En tegen het einde van dag kwamen we zowaar aan de splitsing die we al heel de tijd in de verte zagen. Een groot blok deed nog eventjes lastig maar kon toch niet op tegen het Bosch geweld. Op deze eerste dag zijn we toch zo’n 3 meter opgeschoten schat ik zo.  Het laatste wapenfeit van de dag is nog een dubbele injectie in de linkerwand zodat het werk van morgen wat comfortabeler zal zijn. 
1 van de verbredingen  van de dag
Eliminatie van de linkerwand net voor de splitsing om te kunnen werken.
Na een goede nachtrust beginnen we vol goede moed aan dag 2.  Buiten is het drukkend warm en al snel horen we de eerste donderslagen in de verte. Rond de middag begint het dan ook zwaar te onweren en te regenen. Met als gevolg dat we onze ingang moeten afsluiten met een dekzeil en we zelf met 4 in de grot schuilen. Ondertussen blijven we natuurlijk verder werken op onze terminus en stockeren we het puin aan de ingang van de grot. Gelukkig hadden we die gisteren net vrij gemaakt.

Op de terminus van gisteren was er net genoeg plaatst om links en rechts in een vervolgje te kijken maar tegen 15:00 was er al zoveel weggegraven dat je daar nu al gehurkt kon zitten. Peter en Liam zijn elkaar daar zelfs gepasseerd. Om maar te zeggen dat je op een halve dag toch heel veel kunt verzetten.  

Ondertussen is het gestopt met onweren en kunnen we terug naar buiten. In de resurgentie beneden aan de helling  zien we dat het water duchtig aan het stijgen is. Sinds deze ochtend zeker al 30cm.  Het systeem van de Vannon reageert dus zeer snel op neerslag. Dus laat ons hopen dat het systeem weinig verdronken zones heeft. 

Terug naar onze terminus. Uit het linkse pijpje komt maar weinig tocht en dat laten we dus nog eventjes zoals het is. Langs rechts komt er meer tocht.  Echter dit is niet alle tocht want een deel van de tocht gaat ook via een bovenniveau naar buiten. In dit bovenniveau hebben we ook nog wat gewerkt maar daar zit je onder en tussen de blokken. Dus veel te tricky! We hopen dus eigenlijk dat we via het rechtse pijpje aan de terminus ook aan de oorsprong van alle tocht komen en dat de tocht die we hier hebben een afsplitsing is van de hoofd luchtstroming die via het bovenniveau gaat.  



Hier lig ik op de splitsing, en dan te geloven dat je hier amper kon bewegen aan het begin van dag.
Tijd om nog wat te graven en ik ontferm me over een groot blok dat in de wand vast zit en dat ons het zicht op het vervolg naar rechts belemmert. Na een kwartier is het los maar het is veel te groot om via onze uitgegraven en verbrede gang naar buiten te krijgen. Dus krijgt dit blok een injectie. Na de opkuis en na nog wat graven zien we het vervolg via een smalle pijp waarvan het plafond opgevuld is met blokken en klei. Eigenlijk identiek dezelfde situatie als waar we 5 meter daarvoor zijn aan begonnen. Het is ondertussen echter al redelijk laat en dus beseffen we dat de grote doorbraak niet voor vandaag zal zijn.

Een ambetant blok krijgt een gaatje.
Het blok 70x40x25 was net iets te groot om door het gangetje te trekken
We ruimen alles op en we hopen hier snel met een volgende ploeg terug te staan.  Er zit iets in deze heuvel en we zullen  het vinden. We hopen heimelijk dat we snel via het gangetje in een grotere gang komen waar we de rest van de tocht gaan terugvinden (het deel dat nu via het bovenniveau gaat). Jammer dat dit project op 510km van Antwerpen ligt.
's Avonds na het avondeten denken we na over hoe we dit "gat" gaan noemen. Na enkele voorstellen ligt er plots "Trou du Tonnerre" als naam op tafel. En ja het klopt wel dat er heel wat gedonder is geweest op deze 2 dagen. Donderdag van alle injecties en vrijdag door het onweer dat we over ons kregen.
Zaterdagochtend  kramen we op en rijden we (Peter, Liam en ikzelf) terug naar België. Jos blijft nog in zijn huisje voor enkele weken en misschien kan hij zich wel niet in houden en gaat hij nog wat verder doen. Echter alleen is maar alleen.


Het vervolg: van boven en van onder uit te graven en links te verbreden. De tocht komt van daar.

2 opmerkingen :