dinsdag 1 december 2015

Fagnoules diverse karweitjes

Zaterdag 28 nov 2015
Op deze mooie novemberdag trokken Annette en ik naar de Fagnoules-Buc. Eerste doel was het onderhoud van de poorten (3 stuks, nota bene!). De poort van de boveningang, tot nu toe in een discreet bruin, kreeg een flashy blauw verfje. 
Een opzettelijk indiscreet kleurtje

Want de plaatselijke boer is weer volop bezig om daar tientallen tonnen afbraak en zand te storten om alle dolines op te vullen. Onze ingang ontsnapte weer nipt. Ook het verdwijnpunt van de rivier maakte hij weer compleet dicht. Onbegrijpelijk, het water moet toch ergens heen? Als hij nu de poort nog volkiepert, kan hij alvast niet zeggen dat hij ze niet had gezien.
Weer een doline minder. En er liggen nog 10 kamions zand gereed...

De poort van de boveningang net niet bedolven


En passant spelen we vuilophaaldienst
Daarna haalden we een boel afval uit de doline, er ligt daar een halve badkamer in. Het slot van de tweede ingang in de doline kreeg een speciale schoonmaakbeurt want deed de laatste tijd nukkig.

Dan naar de Chantoir de Buc, de derde ingang. Hier werd de poort herschilderd in een discreter groen. Aan alledrie de ingangen werd ook een bordje gehangen met de tekst “Grotte protegée” en de coördinaten van de club.
De poort van de Buc mag iets discreter geverfd worden

Daarna tijd voor actie. Via de Buc naar de Hyperventilateur, onderweg verrassing want de Zwijnenbak stond weer vol water. Een kwartier hevelen met de tuinslang bracht oplossing. Wat verder bevindt zich het nauwe meandertje dat ons doel was. Twee weken geleden had ik daar een ultieme plop gezet. Althans dat hoopte ik toch, in dit meandertje is al teveel afgezien (alles bij elkaar minstens 15 sessies)! Het is intussen over 13 meter verbreed geworden maar het blijft uiterst lastig. Het daalt sterk en dat terwijl je met je hoofd omlaag ligt. Grootste probleem is eigenlijk het gebrek aan lucht. 
De plop werd geruimd, zeer moeizaam. Daarna geraakten we eindelijk achter de scherpe bocht die al jaren het zicht op het vervolg verborg. Het meandertje wordt hier een horizontaal pijpje, waarin we een lichaamslengte ver geraakten maar dan was het over zeker 2 meter weer te klein. De lucht was intussen totaal bedorven. We maakten wel de topo, en zelfs tijdens dat eenvoudig karweitje kregen we onze ademhaling niet onder controle.
Een echt klotegangetje
Verder werken zal niet voor direct zijn. Ook al is dit gangetje een van de weinige mogelijkheden om het vervolg van de rivier te vinden. Echter, het is vrijwel zeker dat het verderop dicht zit met klei (anders zou er tocht zijn) en graven/bakjes trekken is hoe dan ook toch niet mogelijk. Te nauw, bochtig, steil en met te weinig lucht. Jammer maar helaas van al het harde werk dat hier in de loop der jaren verricht is.  
extract van het plan met aanduiding van het meandertje (in cirkel)


1 opmerking :

  1. Dan toch maar opnieuw beginnen aan die modderpijp aan de linker kant net voordat je afslaat in de hyperventilateur (als je van de S8 omhoog komt).

    BeantwoordenVerwijderen